فردینان دو سوسور(Ferdinand de Saussure) زبان شناس و نشانه شناس   سوئیسی که از او به عنوان پدر  انقلاب دوم در زبان شناسی یاد می شود هیچگاه کتاب ننوشت، بلکه سخنرانی های کلاسی وی سه سال پس از مرگش در کتابی تحت عنوان” درس هایی در زبان شناسی عمومی” منتشر شد در شکل گیری مکتب ساختارگرایی(  structuralism )  در زبان شناسی نقش مهمی داشت. وی زبان شناسی را جزء دانشی بزرگتر به نام نشانه شناسی(semiology) قلمداد می کرد که قرار است در آینده شکل گیرد و مادر بسیاری از دانش ها خواهد بود.

 سوسور تمرکز تحقیقات زبان شناسی را که در قرن هجدهم و نوزدهم  بر مطالعات زبان شناسی تاریخی مانند کشف و بررسی نحوه پیدایش خانواده های زبانی هندواروپایی، سامی و اورال آلتایی .‌‌‌..بود به سمت مطالعات درزَمانی و توجه به ساختار زبان معطوف کرد( هرچند بعدها مکتب ساختارگرایی به دلیل تمرکز بیش از حد بر ساختار زبان  مورد نقد قرار گرفت و مکاتب زبان شناسی دیگری پا به عرصه گذاشت).

در اینجا مفهوم دال و مدلول سوسور را از دیدگاه نشانه شناختی وی جهت نمونه و به زبان ساده می آوریم:

سوسور رابطه واژه با معنا را مفهومی نشانه شناختی می دانست که از طریق وساطت یک فرایند روان شناختی در ذهن مجسم می شود. او واژه را دال(signifier) و مفهوم و معنایی که بر آن دلالت می کند را مدلول (signified )می دانست.  دال در زبان وجود دارد ولی مدلول در جهان فیزیکی، اجتماعی یا روانی فرد وجود دارد. مثلا ما یک شی ء  واقعی در جهان فیزیکی داریم به مفهوم سنگ. این مدلول است، مدلول ثابت و فرازبانی  است ولی دال آن در زبان های مختلف متفاوت است مثلا در انگلیسی به آن stone, در لاتین به آن Petra، در عربی به آن حجر، در ترکی به آن تاش و در  لری و کردی به آن برد می گویند.

دال همچون  کلیدی برای باز کردن و رسیدن به مدلول عمل می کند .  هنگامی که با دال( مثلا بَرد)برخورد می کنیم یک فرایند روان شناختی و زیستی در مغز و ذهن ما روی می دهد تا به مدلول ( معنی بَرد) می رسیم.  ولی اگر مثلا دال فرضی فریناکس را بشنوید چون در ذهن شما با یک تجربه قبلی ( مدلول) برخورد نمی کند مفهومی از آن به دست نمی آید. یادگیری واژگان جدید در اصل آموختن اتصال یک دال به مدلول است.