غلامرضا مهرآموز

صورت انتزاعی لغت(Lexeme: لِکسیم)، مرکز مشترک میان چندین واژه است که آن واژه ها بازنمود این لکسیم( صورت انتزاعی) هستند و خود واژگان مستقلی محسوب نمی شوند . مثلا در فارسی یک صورت انتزاعی داریم به نام «رو» ولی صورت های واژگانی آن عبارتند از:

می روم، می روی، می رود…

نمی روم، نمی روی…

بروم، بروی، برود…

نروم، نروی، نرود

برو، بروید، نرو، نروید….

و….

همه اینها صورت های واژگانی(word_forms) صورت انتزاعی «رو» هستند و  در شمارش واژگان یک زبان واژه مستقلی به شمار نمی آیند و در لغتنامه ها مدخلی تحت عنوان یک لغت به آنها اختصاص داده نمی شود.

ولی متاسفانه برخی از لغتنامه نویسان زاگرسی به ویژه در سامانه های لغتنامه های آنلاین یا صفحات مجازی این امر را عمدتا  به دلیل بی اطلاعی رعایت نمی کنند.مثلا «شون» صورت انتزاعی است( بن مضارع به معنی پرتاب کردن، افکندن)  ولی در لغتنامه یا فهرست لغات چنین ثبت شده است:

اْشونم: پرتاب می کنم

اْشونی: پرتاب می کنی

اْشونین: پرتاب می کنید

یا حتی ضمایر مفعولی متصل به این افعال را آورده و تحت عنوان لغات جدید ثبت می کنند:

اْشونمس: پرتابش می کنم

اْشونمسون: پرتابشان می کنم

نیشونمس: پرتابش نمی کنم

خب اگر با این روش پیش برویم پس هر گویشی میلیون ها لغت خواهد داشت!!!!! یا بوده که  حتی حالت های مختلف جمع و مفرد یا نکره و معرفه تحت عنوان لغت جدید مطرح شده اند:

پؽایٱل: مردان

پؽائؽ: مردی

پؽاکاٛ…

صورت های واژگانی بازنمود عینی صورت انتزاعی( لکسیم) خود هستند که مرکز مشترک همه این واژگان است. این صورت های واژگانی را در لغتنامه ها و فهرست لغات خود تحت عنوان یک لغت مستقل نیاورید.

منبع: سایت لوریتین