غلامرضا مهرآموز، خوزستان

۱. پۊپ کۏpupkö

پۊپ در اصل تاج پرندگانی مانند خروس است در کردی و لری اکنون به کار می رود. در فارسی کهن هم وجود داشته اما در فارسی معاصر از بین رفته است. پۊپ در اینجا کنایه از بالاترین قسمت کوه ( همان قله) است همانگونه که پوپ(تاج )در بالاترین قسمت بدن پرنده قرار دارد.

2.  تۏکtök یا  تۏک کۏtökkö

تۏک نیز به معنای سر و رأس هر چیزی است. مثلا آغاز زمستان و چله بزرگ را « تۏک چلٛٱ» می گویند یا «تۏک مداد». این واژه در نامگذاری کوهها نیز به کار می رود مانند« تۏک بٱلکؽس» ( قله بلقیس) در  منطقه مهمیل بر سر راه خرم آباد سفیددشت بٱلکؽس balkîs نام لری بلقیس ملکه سبا است.

۳. شاخ نیز به معنای قله کوه است به ویژه قله نوک تیزدر نامگذاری کوهها نیز به کار می رود . مثل کوه چارشاخ در منطقه آبستان خرم آباد

۴. لٛیت łit یا لٛیتکٱłitka

در قله معروف لٛیت اْنار نیز این نام به کار رفته است. البته واژه «لٛیت» واجد معانی دیگری نیز هست که در اینجا موضوع بحث نیست.

۵. دن کۏdênkö

»دنdên »به معنای کنگره است و «دندنیdêndêni» یعنی کنگره دار مثلا «دیوار دندنی» قله کوه نیز همانند کنگره کوه می ماند

»دنبلنڳٱ» dênbêlêńga نام کوه و قله ای در شمال شرق خرم آباد

منبع: لغتنامه پاپریک(منتشرنشده) آن وقت لری با اینهمه غنا خیلی از لرها در مکالمه خود مثلا از  قله یا آبشار استفاده می کنند یا فکر می کنند در لری معادلی برای اینها وجود ندارد  در حالی که از لحاظ زبان شناسی نیز عجیب است که سرزمینی سرزمین قله ها و آبشارها باشد ولی در زبان مردمش واژه یا واژگانی برای نامگذاری آن وجود نداشته باشد.  داستان به نابودی رفتن سرمایه زبانی مردم لر و غنای  لری اینگونه است