پاسخ: جهت رعایت نزدیکی دیکته و اتحاد نوشتاری هرچه بیشتر بین گویش ها و شاخه های زبانی لری

چون بین گویش ها و شاخه ها و حتی زیرگویش های لری یک کلمه مشترک هم می بینید در یکی با فتحه تلفظ می شود در دیگری با کسره ، حال اگر ما برای فتحه و کسره دو کاراکتر با شکل متفاوت طراحی می کردیم دیکته و شکل نوشتاری آنها از هم دور می شد و انگار دو کلمه متفاوت هستند

واژه آساره (ستاره) را در نظر بگیرید. در برخی شاخه های لری حرف آخرش فتحه تلفظ می شود و در برخی دیگر کسره

ولی در خط پاپریک می نویسیم :

آسارٱ ( ورژن قدیمی: آسارأ): با تلفظ فتحه
آساراٛ : با تلفظ کسره

می بینید که هر دو کلمه دیکته اشان به هم نزدیک شده است فقط سرکش متفاوت بالای سر تفاوت آنها را در تلفظ نشان می دهد ولی اگر دو کاراکتر کاملا متفاوت برای کسره و فتحه می ساختیم دیکته آنها اینقدر به هم نزدیک نمی شد