استاد رضا جهانی نهاوندی

در پانزده کیلومتری نهاوند از سمت غرب بطرف کرمانشاه روستایی است که در زمان پهلوی، از عمربن معدیکرب  به لیلی یادگار تغییر نام یافت. تناسب نام این روستا با اسم یکی از سرداران  عرب به جنگ نهاوند برميگردد،  این روستا که در کنار تلاقی رود خانه گاماسیاب نهاوند و قلقل رود تویسرکان است، اردوگاه لشکریان عرب بوده است.

در دشت لیلی یادگار و باغهای گل

اردوی افسون طینتان قاتل سنبل

اینسو دلاور صولتان، شرم و دانایی 

شیران،، گاتا خوان،،در تاریخ مانایی

( ر. ج. نهاوندی)

در سال ۵۷ به بعد مدتی به همان نام عربی برگشت که مورد اعتراض مردم روستا که عمدتاً لرزبان و از طوایف کولیوند، چگنی و جلالوند هستند واقع شد، در همان سالها هم مردم با همان نامجای کهن  لیلاگار از آن نام می بردند.

بعد از چند سال تابلویی در جاده ورودی روستا بنام لله یادگار نصب کردند که باز هم مورد اعتراض اهالی قرار گرفت، وجه تسمیه نام لیلاگار بر باور اهالی و بزرگان اسامی دختر و پسری دلباخته است بنام لیلا و یادگار که داستان شان در این مقال نمی گنجد،  با پیگیری مردم نام  لله یادگار حذف و لیلی یادگار شد،، هنوز هم مردم بومی آنجا را  لیلاگار می نامند در جنوب غربی لیلاگار، روستای قدیمی سعد ابن ابی وقاص واقع شده است که محلی ها  سّیَلقاص می نامندش.

این اسم عربی چنان در زبان مردم محلی و اطراف ریشه دوانده که علیرغم اعتراض جوانان و مردم، همتی از جانب مسئولان برای تغییر به نام واژه ای فارسی تا کنون مشاهده نشده است، اپیدمی لاعلاج مسئولین در نامگذاری درست برخی از اماکن و روستاهای نهاوند داستان درازی دارد.

سه روستای نزدیک به هم که هرکدام در مصب قناتی ( کهریز، کاریز)  واقع شده اند، که از قدیم در لری  به آنها کئریزیا ( کَهریزیا) می گویند که یک نام زیبا و خوش آهنگ لری است ولی از زمان پهلوی دوم، هر یک را به نام خان و زمین دار آن روستا نامگذاری کردند که باعث  از بین رفتن زیبایی  آن نام یکپارچه تاریخی شد:

کهریز‌ صلاح الدین ، کهریز سلیم ، کهریز صفی خانی  و یک روستای دیگر هم به نام کهریز جمال داریم.

پارِسبُو شده است  فارسبان!

گُمَه کاو شده است گنبدکبود!

مین آوه شده است  مهین آباد / میانرود! یکی از قدیمی ترین نامواژه های روستاهای نیمه متروک نهاوند قَلَه دُختِر گُور، قلعه دختر گَبری است،